Uydu (şiir)

Dünya insanlara değil, insanlar dünyaya aittir.Bu dünya bize atalarımızdan miras kalmadı, biz onu çocuklarımızdan ödünç aldık. Kızılderili Atasözü Genç bilim adamı elma ağacının altında hesaplarını incelerken kafasına bir elma düşüverdi. Peki elma neden ağaçta asılı kalmak varken Newton’un kafasına isabet etmişti ?. Öyle ya onu çeken bir şey vardı ağacın altında. Hem kalem de yere düşerdi, hatta insanda… Yeryüzü bizi çekiyordu. Bunun adı gravite çekimi olmalıydı. Hatta ne…

Dünyanın bu hızlı değişim ve dönüşüm serüveni içerisinde kültürel köklerini yaşatmak, bu kökleri yaşatmak adına hassasiyetleri canlı tutmak ve bu hassasiyetleri aynı canlılık ve kıvamla yeni nesillere aktarabilmek, hem de başka ve başat bir kültürün egemenliği altındayken! Finnen’in galasından çıkarken yukarıdakiler gibi daha nice düşünce kıvranıyordu beynimde. Doğduğum ve içinde devindiğim toprakların kokusu, sesi, tanıklığı ve uzaklığı da ruhumda… Yüzyıllar önce bu topraklara yerleşen ve günümüze kadar varlığını…

Edip YEŞİL  – en güzel üç sesten birini dinliyorum, gözlerim kapalı. insan ruhunu ve sert kaya parçacıklarını yumuşatan sürekliliği arşınlıyorum… Süveydiye’de okyanus oluyorum… dalgalar dibime çöküyor, vuruyor, kayıyor altımdaki kum taneleri birer ikişer rengârenk… taş atan çocukların bakışları düşüyor suya dalga, dalga hiçbir balıkçı oltasına takılmadan! siyonist miğferden seken taşları sayıyorum karşı kıyıda, Filistin’de, Beyrut’ta, Gazze’de bir, iki, üç, dört, beş… çocuklar koşuyor; koşun çocuklar koşun, barışa koşun….

Özcan ÖZGÜN ozcanozgun@gmail.com   Şiir nedir? Nasıl yazılır? Niye Yazılır? Niye Okunur? Acaba filanca şair, filanca şiirini nasıl yazdı? Kuşkusuz bu sorular çok soruldu fakat tatmin edici cevaplar bulunamadı. Bu yazının amacı da bu sorulara cevap aramak değil zaten. İçinde insan olmayan fotoğrafa ben fotoğraf demem. İçinde anlam olmayan şiire ben şiir demem. Ooo şiire bak. Helal olsun. Yazmış valla. Şiire bak aldı beni diyar diyar gezdirdi, üstüne…

MUHAMMED EL MAĞUT – I Küçük Hayalet Ey, yağmurun ipleriyle oynaşan sen Gözleri görmeyen bir örgücü gibi Mavi dere kalıntılarında elini gezdiren Torunlarının yüzüyle tanışan kör gibi Kimsin sen? Ey caddeler Ey meyhaneler Kaldırımlarda uyuyan bu hayalet kim Karıncalar Çekiştirirken tespihini, mendilini Ve saç tutamlarını? -O Barada’dır -Barada mı? Bu isimde bir kardeş ya da bir dost hatırlamıyorum O bir sandık mı yoksa duvar mı? -Efendim O Barada’dır,…

Serkan KAZAN Yaşlı bir kentin yorgun insanlarıyız biz… Alnımız çizgili ve kaşlarımız çatıktır. Çalıştıkça var oluruz. Ve emekle bağlanırız hayata… Bir gün yeniler bir hafta yorulan bedenimizi… Pazar sabahları bir kahvaltı, bir kahve ve tv keyfidir. Sukünet ve eğlence ısmarlarız, bir günlük dingin zamanımıza. Çay demlenmiştir artık, kahvaltı vakti geldi. Saat 10 olmuştur. TRT’de Western kuşağı başlıyor. Veya diğer bazı özel kanallarda çocukluğumuzun kahramanı Red Kit… Betonlarından sıkıldığımız…

Samandağ Musa Dağı’ndan görmüştüm ilk Lazkiye’yi. Daha doğrusu hava berrak olduğundan ışıklarını görmüştüm. Lazkiye ile Samandağ (Sveydiye) ile arasında Kel dağı var. Gerçekten de dağ, kel. Deniz tarafından herhangi bir engel yok. Suya çizilen sınırı saymazsak. Sabah erkenden aldı bizi Antakya-Lazkiye arası çalışan taksici Remzi. Ciddi ama nüktedan, işini ve arabasını çok seven şelaleler ve yemekler beldesi Harbiye’den. “Ben olmasam siz yanmışınız” havasını taşıyor ve bunu size hissettiriyor…

Murat HATAY Yuşa Arış’ın Art Arda toplu şiirlerinde dikkate değer miktarda kısa şiire rastladım. Kısalıklarının nedenini sorunca “Şiir kiloyla satılmaz. Hoş başka türlü de satılmaz” yanıtını verdi. Uzun yazmayı sevmediği için şair olduğunu, uzun yazabilseydi yazar olacağını ekledi sözlerine. Kitap da kısa bir şiirle başlıyor. ADINA  Ne dalga Ne de kaya Deniz… Öylesine bir sevda.                  ÜRÜN Beynimi damıtıyorum gözlerinde Tek bir şey çıkıyor içinden Sen Sen…

Gökhan Mansuroğlu Farklı argümanlarla gündeme getirilse de çoğunluğun, yerel kültürel yapıların çözüldüğü konusunda bir fikir birliğine sahip olduğundan söz etmek mümkündür. Bu konuyu genel bir sorun olarak kabul edip mevcut dünya sistemiyle bağlantılandıran ve dışarıdan bakıp felsefi ya da ideolojik sonuçlar çıkaranlar olduğu kadar, konunun doğrudan muhatabı olan ve bu sorunun sonuçlarından doğrudan etkilenen ve buna karşı bir şeyler yapma çabasıyla kendi yerelliğinde akıntıya karşı yüzmeye çalışanlar da…

CUMARTESİ Peşimdeler Yaşımı sayıyorum bir kaçtır Kısa kısa Alelade bir renk değil ki haziran Kanımı ayraç yaptım Amed’den Buenos Aires’e Usuldendir diye boynuma Antika bir kentin duvarını Uzunca bir suyu astım Açıklanmış dünyanın saklısıyım Peşimdeler Cüretimi sayıyorum bir kaçtır Kısa kısa Alelade bir renk değil ki haziran Mayıs, nisan Anlatacağım bir şeyler vardı sana Gün geçtikçe çoğalan. ALİ KOÇAK

Samandağlı neyzen ve ney yapım ustası Cemil KAHİLOĞULLARI ile ney üzerine bir söyleşi: A.Aşker: Öncelikle kendinizi kısaca tanıtır mısınız?C.Kahiloğulları: 1957 yılında Samandağ’ın Cemal Gürsel Mahallesi’nde dünyaya geldim. A.Aşker: Daha önceden müzikle uğraşıyor muydunuz? Hiç müzik eğitimi aldınız mı? C.Kahiloğulları: 5 yaşıma gelinceye kadar rahmetli annemin güzel sesinden bize söylediği şarkılardan ilham alarak ben de küçük yaşta şarkı söylemeye başladım. Anasınıfındayken daha öğretmenlerim beni öğretmenler odasına çağırıp şarkı söyletirlerdi….

Tevfik USLUOĞLU –  Pimi çekilmiş bir hayata benzer “ateşin köklerinden beslenen savaş tanrıları. Gaspçılar Gibi hiç kimsenin gözünün yaşına bakmadan, gerekirse ağzımıza bomba koyup patlatıyorlardı vallahi. Zaman akınca da kıtmır, fesat ve küfürbaz torbalar etrafta dolaştırıyorlardı. Durup durup gözyaşları da döküyorlardı sinsi ifadelerin içinde. Ve hep bir ağızdan güneş doğdu ve battı. Yine doğdu ve battı. Ama bin yıllardır hep böyle oldu diyorlar. Hiçbir şey değişmedi değişmeyecek güneşin…

Uyanır   gidersin Dağlardan   ovalardan  öte, Kanadın   ışık   yükü Yıkanıp   arınan  serçe; İlkyazın    sarı   çiçeği Yamaçların   tutamadığı   gülme Leylağın   unuttuğu   yüz;     Evlere   tutunmuş   sokaklardan  sonra Onca  yıkıntıyı   tek  başına Bahçelere  bırakan, Sınırlarını   yitirmiş  düzlük Açar   dalgın   rüzgarlara Açar  dilindeki   uçurumları Biri   oralardan  sonra Biri   büyür   eski   duygularla;     Geceden  taşıdıklarınla İnersin  akan   suyun   yanına, Ellerin  uzun  kavak  ağacı Ellerin  ürkek  erik  çiçeği, Bir   kuş  uçar   gider…

Kalmadı zevkinde sefa dünyanın Yarına küsecek çok sebebim var Dara ağaç kurup salın ipiniÖmürden payını satan satana Neyi eyler bu can canana tutsakMuhabbet bağından kaçan kaçana Ahvalinden haber gelmez meçhulünSeyreyler haneme düşen meftunun Yıkılır direği su fani damınÜç günlük zamana çöken çökene Mahmure gözlerden beklenmez amelSalihe sırtını dönen dönene Geçilmez sokağı selam vereninBakılmaz yüzüne hakka gülenin Yalan söyleyenin çoktur yareniSırtından helali vuran vurana Cehenneme kilit vurduk diyenlerDünyayı paylaşıp…

Aradan bir yıl geçti. Heyecan,  koşturmaca, stres ve korkunun ardından büyük bir coşku ve sevinçle biten bir “Hrisi günü” daha yaşadık. Heyecanlıydık; özlediğimiz dostlarımız gelecekti, onlarla hasret giderecek ve çocukluk günlerimizi anımsayacaktık. Heyecanlıydık, yüzlerce hemşerimizi bir arada görecektik. On beş gün önce işler planlanmış ve görev taksimi yapılmıştı. Hafta içinde yaptığımız değerlendirme her şeyin yolunda olduğunu gösteriyordu. Cumartesi geldi çattı ve koşturmaca başladı. Koşturmaca, ama maraton değil, yüz…