Uyanır gidersin
Dağlardan ovalardan öte,
Kanadın ışık yükü
Yıkanıp arınan serçe;
İlkyazın sarı çiçeği
Yamaçların tutamadığı gülme
Leylağın unuttuğu yüz;
Evlere tutunmuş sokaklardan sonra
Onca yıkıntıyı tek başına
Bahçelere bırakan,
Sınırlarını yitirmiş düzlük
Açar dalgın rüzgarlara
Açar dilindeki uçurumları
Biri oralardan sonra
Biri büyür eski duygularla;
Geceden taşıdıklarınla
İnersin akan suyun yanına,
Ellerin uzun kavak ağacı
Ellerin ürkek erik çiçeği,
Bir kuş uçar gider
Bir kuş kanatları dağlar kadar;
Mor çiçeğe çarpan arı sen misin
Ey uğultunun içinden geçen yaşam
Konup konup
Gölgeleri ürperten
Su kuşları,
Ilgınların diplerinde uyuyan gece,
Akıp gidene bakan sen misin;
Eteklerinden geçen suyla
Gecelerini yıkayan Gördes
Dokur derin odalarda
Ellerinin düğümünü,
Renkten öte,
Renge konan arıyla.
ASIM ÖZTÜRK
Gördes
9.5.2009
7540